کتاب منتخب التواریخ اثر حاج محمد هاشم خراسانی در وقایع مهمه متعلقه به حضرت خاتم النبیین و سیده النساءالعالمین و الائمه الاثنی عشر صلوات الله علیم اجمعین می باشد.
در جلد این کتاب ذکر شده: متضمن فوائد کثیره و مواعظ بلیغه و حکایات لطیفه که ماخوذ است از اصول معتمده و تواریخ معتبر، من تالیفات عالم العامل و الثقه الجلیل الکامل رکن الاسلام و المسلمین مرحوم حتج محمد هاشم بن محمدعلی خراسانی، با اضافات و حواشی بقلم جناب آقای مروج الاسلام از افاضل تلامذه مولف و ترجمه حال او و تصحیح کامل مقدمه به قلم دانشمند معظم آقای حاج میرزا ابوالحسن شعرانی که از هر حیث بر چاپهای سابق ترجیح دارد. به سرمایه آقای حاج سید اسمعیل کتابچی و اخوان فرزندان مرحوم سید احمد کتابچی موسس کتابفروشی اسلامیه
محمد هاشم بن محمد علی خراسانی، از علما و دانشمندان شیعی قرن چهاردهم ه.ق بوده که در سال هایی بین ۱۲۸۰ الی ۱۲۸۴ به دنیا آمده است. وی مقدمات را در مشهد آموخت و برای تکمیل علم آموزی به عراق عزیمت کرد. وی پس از تکمیل دروس خود در حوزه علمیه نجف، به مشهد بازگشت و سرانجام در سال ۱۳۵۲ ه.ق و در ۶۸ سالگی از دنیا رفت. در نهایت وی در حرم امام رضا(ع) دفن گردید. از وی آثار مکتوبی به جای مانده که برخی عبارتنداز:
منتخب التواریخ؛ که مهمترین اثر وی محسوب می شود.
وسیله الامان من تسویلات الشیطان
رساله ای در ربا
رساله ای در رضاع
رساله ای در معاملات
رساله ای در وسیله الامان
رساله ای در نفقات
رساله ای در ارث
کتاب منتخب التواریخ خراسانی، در موضوع تاریخ پیامبر اسلام، فاطمه زهرا و ائمه دوازده گانه شیعه نگارش یافته است. وی همچنین به برخی از وقایع معاصر به تفصیل در کتابش پرداخته است، برای مثال وی دربارهٔ به توپ بستن حرم علی بن موسی در مشهد توسط قوای روس، به تفصیل گزارشاتی دارد.
علاوه بر ابواب چهارده گانه کتاب که موضوعات اصلی را تشکیل می دهد، کتاب شامل یک مقدمه در توصیف اجداد محمد و سرگذشت آنان و یک خاتمه در بیان برخی فضائل و ویژگی های پنج تن آل عباست.
ابوالحسن شعرانی در مقدمه خویش بر کتاب منتخب التواریخ می نویسد: «یکی از تواریخ نیکو و شیرین که برای غرض ممدوح، یعنی ترویج دین و پند و موعظه و عبرت و حکایات صالحین تألیف شده است، کتاب منتخب التواریخ است»
برخی بر کتاب منتخب التواریخ، نقدهایی وارد کرده اند. مرتضی مطهری معتقد است که این کتاب حاوی مطالب خلاف واقع و خرافات است. در مقابل برخی چون ابوالحسن شعرانی، این ضعف ها را قابل اغماض دانسته و بیان برخی از این موارد ضعیف و دچار نقد را ضروری دانسته است.
