دانلود کتاب پیام کافکا

که همان وسواس ها و گرفتاری های خودمان را دارند؛ به زبان ما حرف می زنند و همه چیز جریان طبیعی خود را سیر می کند. ولیکن، ناگهان احساس دلهره آور یخه مان را می گیرد. همه چیزهایی که برای ما جدی و منطقی و عادی بود، یکباره معنی خود را گم می کنند، عقر یک ساعت جور دیگر به کار می افتند، مسافت ها با اندازه گیری ما جور در نمی آید، هوا رقیق می شود و نفسمان پس می زند. آیا برای اینکه منطقی نیست؟ برعکس؛ همه چیز دلیل و برهان دارد، یک جور دلیل وارونه؛ منطق افسار گسیخته ای که نمی شود جلویش را گرفت. – اما برای اینست که می بینیم همه ی این آدم های معمولی سر به زیر که در کار خود دقیق بودند و با ما همدردی داشتند و مثل ما فکر می کردند، همه کارگزار و پشتیبان «پوچ» می باشند . ماشین های خودکار بدبختی هستند که کار آنها هر چه جدی تر و مهمتر باشد، مضحک تر جلوه می کند. کارهای روزانه و انجام وظیفه و تک و دو ها و همه ی چیز هایی که به آن خو کرده بودیم و برایمان اموزی طبیعی است، زیر قلم کافکا معنی مضحک و پوچ و گاهی هراسناک به خود می گیرد…..