درجه دومی صعود می کنند که مورد پرستش بازماندگان هستند. اما مسئلهی به الوهیت رسیدن مردگان هرگز در بین زرتشتیان اتفاق نمی افتد، هرچند آنها به درگذشتگان احترام می نهادند و برای شادی ارواح آنان مراسم دعا و نیایش برپا می داشتند، اما هرگز مردگان را نپرستیده و برای آنها موقعیتی خداگونه قائل نبوده اند. در مقوله ی اهمیت دادن به مردگان، مردم مصر تا آن حد پیش رفتند که معتقد شدند جسد در زندگی جاودانی پس از مرگ هم سهیم است، به همین خاطر باید از فساد و تلاشی آن پیشگیری کرد. با این توجیه، آنها برای پیشگیری از پوسیدن و تباهی اجساد، اقدام به مومیایی اجساد کردند و
به خاطر بیان بهتر مطالب آنها را در سه بخش کلی دسته بندی می کنیم تا بهتر بتوان به جزئیات پرداخت
دفن مردگان
تدفین مردگان در زیر خاک را گویی انسان ها با گذر ایام و تجربه فراگرفته اند که خود باعث پیدایش تعداد بی شماری از اساطیر در مورد مرده و شیوه ی دفن و جهان پس از مرگ او شده است در روایات دینی اسلامی نخستین سنت تدفین، توسط قابیل صورت می گیرد که برادرش را دفن می کند و این کار را با الهام از کلاغی انجام می دهد. مولوی این داستان را بدین صورت به نظم کشیده است: ” و «کندن گوری که کمتر پیشه بود
کی ز فکر و اندیشه بود اگر بدی این فهم مر قابیل را
کی نهادی بر سر او هابیل را
از پی تعلیم، او را گورکن پس به چنگال از زمین انگیخت کرد….