دانلود کتاب اهورا مزدا و دیگر بغان در سنگ نبشته های هخامنشی اثر گرارور نیولی

هخامنشیان همه ایزدان و موجودات مینوی نیک را -baga می نامیدند و هر آنچه را که شر بود، -daiva می خواندند: مانند عبارت معروف منتسب به خشایارشا در تخت جمشید (۳۹ ,۳۸ ,۳۶ ,xPh)، که حکایت از وابستگی آنان به آیین زردشتی دارد. زردشت دیوان (-daeva) را محکوم کرد تا این که در نهایت خدای یکتای مورد نظر خود اهورامزدا (سرور دانا) را بر امور مسلط کند. بعدها چند تن از ایزدانی که با اخلاقیات زردشتی سازگار نبودند، به لطف مصالحه ای که بین باورهای کهن و نو برقرار شد، دوباره در آیین پذیرفته و -yazata ستودنی» نامیده شدند، در حالی که آنانی [خدایانی] که از نظر پیامبر محکوم شده بودند، مانند ایندرا (Indra)، سرو (Saurva) و نانهیتیه” (Nanghaithya)، به مرتبه دیوی فرو افتادند
نیز همچنان که اخیرا مورد توجه قرار گرفته، -baya در متون اوستایی برابر با -baga در فارسی باستان است و این -baya تنها موجودی است که به دنیای مینوی و الهی تعلق دارد. به همین ترتیب است که متون اوستایی متأخر و کتیبه های هخامنشی در مورد کاربرد bayo و baga با یکدیگر سازگاری دارند، همچنان که از نظرهای دیگر به هم شبیه اند، مانند شباهت daeva اوستایی و daiva فارسی باستان (هماهنگی از نظر
او در میان این کشورها جایی بود که قبلا دیوان پوستش می شدند. پس از آن به خواست اهورامزدا من آن بر منشگاه دیوان را خراب کردم، و اعلام نمودم دیوها پرستش نشوند…..