دانلود کتاب دارابگرد در انتقال از ساسانیان به دوران اسلامی اثر حسن کریمیان

شهر باستانی و دایره ای شکل دار ابگرد که در دوره ساسانی و اسلامی مرکز کوره دار ابگرد بوده [افسر، ۱۳۶۵: ۳۳۷)، در نه کیلومتری جنوب غربی شهر داراب و در مختصات جغرافیایی ” ۲۸°۵۴ : N
: ۲۸°۴۱ ‘ , E قرار دارد (نقشه ۱). این شهر که احداث آن مطابق اساطیر ایران باستان، به داراب منتسب است (طاهری، ۱۳۸۱ : ۳۰۳)، در شرق استان فارس، میان دشت وسیع و حاصلخیز هشیوار واقع است. کوره دارابگرد از کوردهای نیمه مستقل ایالت پارس در دوره اشکانیان بوده و آخرین حکمران أن- قبل از اردشیر پاپکان شخصی به نام “تیری” یا “بیری” بود [هوف، ۱۳۷۴ : ۴۱۰] که اردشیر از هفت سالگی نزد او پرورش یافته و آموزش دیده بود [بلعمی، ۱۳۳۷ : ۸۲). پس از مرگ او، پاپک- که به احتمال زیاد در این زمان حاکم استخر بوده- منصب ارگبدی شهر را از گوزهر برای اردشیر گرفت (پیرنیا، ۱۳۶۲ : ۲۵۲۹]. از همین شهر بود که او بر علیه سلسه اشکانی شورید و لذا شاید بتوان دارابگرد را به نوعی نخستین مقر فرمانروایی شاهنشاهی ساسانی دانست چگینی، ۱۳۷۴ : ۷۴۶] شواهد سکه شناسی گواه بر آن است که ضرابخانه این شهر در دوره ساسانی از ضرابخانه های مهم ایران بوده، بعد از اسلام مجددأ فعالیت خود را از سال ۳۹ هجری قمری آغاز (طاهری، ۱۳۸۱ : ۳۰۶] و اقدام به ضرب سکههای عرب- ساسانی نمود [سرفراز؛ آورزمانی، ۱۳۸۰ : ۱۳۹). براساس دادههای مکتوب و شواهد باستان شناختی، دارابگرد تا قرن پنجم هجری قمری آباد بوده، لیکن در این زمان متعاقب شورش کردهای شبانکاره، توسط سلاجقه ویران شد ابن بلخی، ۱۳۷۴ : ۲۷ – ۲۶). همچنین بعد از ویرانی دارابگرد، سکنه آن در شهر جدیدالاحداثی به نام “شهر جنت سکنی گزیدند [آزما، ۱۳۷۰ : چ]. از آنجایی که در بررسیهای باستان شناختی نگارندگان اثر قابل توجهی در ویرانه های شهر اخیرالذکر ملاحظه نشد، می توان پذیرفت که سکونت اهالی دارابگرد در شهر جدید نیز چندان دوام نیاورده باشد و آن مردمان سپس به شهر فعلی”داراب” مهاجرت کرده و تاکنون نیز در آن ساکن هستند…..