دانلود کتاب در ستایش درخت نور اثر بهمن انصاری

مانی، زاده شده از پدر و مادری ایرانی، منسوب به بزرگان اشکانی؛ در اوایل شاهنشاهی ساسانیان زندگی میکرد. یکی از بزرگترین هنرمندان و اندیشمندان روزگار ساسانیان بود. وی فیلسوفی بزرگ، دانشمندی سترگ، عارفی وارسته، شاعری زبر دست، نگاره گری چیره و سخنوری قهار بود. هرچند در میانه راه دچار خود بزرگ بینی گشته و ادعای پیغمبری کرد؛ اما به هر روی نمیتوان به این شوند از بزرگی او کاست. او سفرهای دور و درازی به ایران، هندوستان باختری و شمال خاوری ایران کرد. عرفان مانوی ریشه در کیش گنوسی دارد و شناخت، خودآگاهی و خرد مهمترین ویژگی کیش مانوی است. به همین سبب مانی جهان شناختی گسترده و ژرف داشت. جهان شناسی او هر چند با اساطیر در آمیخته بود، اما ساختار پیچیده و ژرفی داشت و متکی به اخترشناسی و دانش های دیگر بود. در نگره مانوی همان اندازه که روح والاست، تن فاسد، اهریمنی، حقیر و پلشت
است.
در آغاز قرن بیستم نوشته های بسیاری از پیروان مانی در پرستشگاه های مانوی (مانستان های مدفون در شنزارهای تورفان در چین پیدا شد که بخش بزرگی از آن ها در انستیتوی خاورشناسی برلین نگهداری میشوند. بخش هایی از این دست نوشته ها خوانده شده است و تلاش برای خواندن بقیه آنها همچنان ادامه دارد. آنها به زبان های گوناگون و به خط مانوی که از نوآوری های خود مانی بوده است، نوشته شده اند. بیشتر این نوشته ها به زبان فارسی میانه (پهلوی) و پهلوانیگ (پهلوی اشکانی) هستند. برگردان هایی قبطی از مصر و ترجمه هایی یونانی نیز از کتاب های مانی بر جای مانده است. مانی خود را ناجی و حواری عیسی مسیح معرفی می کرد. در پاپیروس قبطی مانیگری قرن چهارم، مانی به عنوان فارقلیط ، روح القدس و عیسای نوین شناخته می شود.
پیروان مانی تلاش بسیاری برای مشمول کردن همه آیین های دینی شناخته شده کردند؛ در نتیجه بسیاری از رسائل ساختگی مسیحی را از جمله؛ اعمال توماس را حفظ کردند که در غیر این صورت امکان داشت از میان برود. مانی مایل بود که خود را به عنوان «حواری عیسی مسیح» تشریح کند، اما کلیسای ارتدوکس او را مرتد خواند.
شواهد حاکی از آن اند که از محبوبیت مانی گرایان پس از سده ده میلادی در آسیای مرکزی به آهستگی کاسته شد. برخی پژوهشگران یافته اند که اندیشه مانی گرایان زیرکانه بر باورهای مسیحی تأثیر داشته است، در بحث تضاد نیکی و بدی (خیر و….