دانلود کتاب دفترهای زمانه اثر سیروس طاهباز

ماه ما از آنچه با چشم خود دیدم، میگذرد؛ اما بلسم ہارر نمی کند. هنوز هم ولتی دلم میگیرد، می خواهم پیش او بروم. او که ابرهای همه عالم در دلش میگریستند، سنگ صبور بعضی ها هم بد. با لطف و صفا میشنید و با حرلهایش آرامش می بخشید. ولتی برد دلهایت را می گفتی و او با تکمضرابهایی تعبیری و تفسیری می کرد و به حرف می آمد، حس می کردی سبک شده ای و میتوانی دردت را تحمل کنی. او نفس و معنی تحمل بود.
با ممه تهیدستی، دست و دلی گشاد هداشت. چشمش سیر بود. آن تعبیر جان نجیب را که در مواردی به کار می برد، بائیست که برازنده خود اوست، آنهمه مناست که در او دیدم در هیچ صاحب اندوخته ای سراغ ندارم. اگر اصل و تبارش خراسانی بودند و از یزد به ساحل کشف رود نیفتاده بودند، خوش داشتم بپندارم اصل و نسبش به ابوسعید ابوالخیر میرسید. صاحب کرامات نبود، اما حالاتش را
داشت.
شعرها و نوشته هایش را در «جنگ» و «ایران ماهی حسین رازی….