دانلود کتاب راهنمایی مقدماتی بر پساساختارگرایی و پسامدرنیسم اثر مادن ساراپ

طی سی سال گذشته یا قریب به آن ساختارگرایان و پساساختارگرایان نقش بسیار مهمی در فهم آدمی داشته اند. لوی۔ اشتراوس، لاکان، دریدا، فوکو، دلوزه الیوتار آثار مهمی در این باره نوشته اند. اگر چه ساختارگرایی و پساساختارگرایی بسیار متفاوت اند – مثلا نظریه اخیر، از زبان شناسی ساختاری، استفاده نمی کند – مشابهت هایی نیز وجود دارد: هر دو، رویکردی انتقادی اند.
نخست آنکه، انتقادی از فاعل شناسا (سوبژه) وجود دارد. واژه «سوبژه» (فاعل شناسا) به چیزی کاملا متفاوت از واژه دیرآشناتری همچون «فرد» اشاره می کند. واژه اخیر به رنسانس بر می گردد و بر این پیش فرض مبتنی است که انسان، فاعلی آزاد و عاقل است و فرایندهای اندیشه از جبر شرایط تاریخی و فرهنگی رهایند. این دیدگاه درباره عقل را، اندیشه فلسفی دکارت عرضه کرد. به این عبارت توجه کنید:
می اندیشم، پس هستم». «من» دکارت باور دارد که کاملا هوشیار و بنابراین خودآگاه است. این «من» نه تنها مستقل، که منسجم نیز هست؛ تصور قلمرو روانشناختی…..