دانلود کتاب روانشناسی و زیبایی شناسی سینما اثر ژان میتری

زیبایی شناسی و روانشناسی سینما حلقه مفقوده بین نظریه پردازان کلاسیک فیلم مانند بالاچ و مونستربرگ و نشانه شناسان فیلم مانند متز را فراهم می کند.

ژان میتری نقطه پایانی و جمع بندی بزرگ دیدگاه های روانشناختی و فرمالیستی فیلم است. این تراکم یک جلدی کلاسیک صرفا بر موضوع فیلم متمرکز است. میتری موضوعاتی مانند تصویر فیلم، ریتم، مونتاژ و نماهای متحرک و زمان و مکان درام را مورد بحث قرار می دهد.

این کتاب ابتدا در سال های 1963 ـ 1965 منتشر شد. این شرح و دفاعیه ای است از یک نوع خاص سینما. میتری از تمام ابزارهای روشن فکرانه روزگار خودش، از جمله تئوری روان شناسی و پدیدارشناسی استفاده کرده است تا این نوع سینما را بیش از انواع دیگر، مهم جلوه دهد. میتری یکی از مدرسان نخست تاریخ و تئوری سینما بود و یکی از کسانی که زیبایی شناسی فیلم را به عنوان موضوعی جدی برای مطالعه به رسمیت شناخت. او کتاب دو جلدی اش، زیبایی شناسی، را به عنوان یک گام رو به جلوی روشنگر طراحی کرد که از پیشینیان فاصله بگیرد و اشتباه های آن ها را تصحیح کند. در جلد اول کتاب به ماهیت تمامی انواع فیلم ها می پردازد و در جلد دوم کتاب فرم ها با سینما در تمام سبک و تجلیات آن برخورد می کنند.

او ادعا می کند که کتابش بر سلیقه محض متکی نیست، بلکه به تحلیل علمی از ظرفیت و قابلیت های پرمعنی و منحصر به فرد خود سینما اتکا کرده است. میتری در این کتاب به سینما و آفرینش، مؤلف فیلم، تولید استاندارد و هنرمندان و صنعتگران، تصویر فیلم، تصویر ذهنی، تصویر سینمایی، مونتاژ، ریتم سینمایی، روان شناسی مونتاژ، رنگ و گفتار و صدا در سینما، ادبیات سینما، درام شناسی فیلم، منطق فیلم و… می پردازد. گزیده متن کتاب روان شناسی و زیبایی شناسی سینمای ژان میتری، ابتدا در سال های 1963 ـ 1965 منتشر شد.

این شرح و دفاعیه ای است از یک نوع خاص سینما، یک سینمای مهم که یقیناً تنها نوع در خودش نیست. میتری از تمام ابزارهای روشن فکرانه روزگار خودش، از جمله تئوری روان شناسی و پدیدارشناسی، استفاده کرده است تا این نوع سینما را بیش از انواع دیگر، مهم جلوه دهد: او به این ترتیب ماهیت و جوهری را تعریف می کند که همان احساس «شگفتا گر» است.

لئو چارنی:

کشف مجدد میتری می تواند پارامترهای آموزش فیلم را تغییر دهد، مرزهای بین امر واقعی و رسمی را از بین ببرد و ما را وادار کند که ببینیم چگونه آنها به طور اجتناب ناپذیری با هم ترکیب شده اند.

چارلز مالند:

افرادی مانند متز به جهات مختلفی روی آوردند – نشانه شناسی، ساختارگرایی، مارکسیسم، روان کاوی و غیره.

کتاب روانشناسی و زیبایی شناسی سینما اثری از ژان میتری با ترجمه شاهپور عظیمی است که در انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این اثر را می توان یک شرح و دفاعیه دانست از یک نوع سینمای خاص که مد نظر نویسنده است.

ژان میتری، یکی از مهم ترین مدرسان سینما، با استفاده از تمام ابزارهای علمی که در دست دارد و همچنین متکی بر تحلیل علمی از ظرفیت و قابلیت های پرمعنی و منحصر به فرد خود سینما درباره روانشناسی و زیبایی شناسی سینما صحبت کرده است. این کتاب شامل مفاهیمی از سینما و آفرینش است، درباره مؤلف فیلم، تولید استاندارد و هنرمندان و صنعتگران صحبت کرده است. مطالبی درباره تصویر فیلم، تصویر ذهنی، تصویر سینمایی، مونتاژ، ریتم سینمایی، روان شناسی مونتاژ، رنگ و گفتار و صدا در سینما دارد و به بررسی ادبیات سینما، درام شناسی فیلم، منطق فیلم و… می پردازد.

بریده ای از کتاب روان شناسی و زیبایی شناسی سینما

استاندارد توليد در ايالات متحده ً ترتيب هايی که ذکر شد عملا فقط در فرانسه و کشورهای که صنعت سينمای کوچکی دارند، اعتبار دارد. فيلم هرچه می خواهد باشد کارگردان در صنعت سينمای کشور ما همواره اين اختيار را دارد که تا اندازه ای خلاقيت شخصی اش را حفظ کند. او همچنان فردی مسئول باقی می ماند و به فيلمنامه نويس فقط به عنوان يک درام پرداز نگاه می کند که آنچه می نويسد قرار است فيلم خودش (يعنی کارگردان) را بنا کند.

اين اتفاق در ايالات متحده که سينما در آنجا صنعت سازمان يافته ای است، رخ نمی دهد. امروزه و در شکل معمول برای توليد فيلم، فيلم نامه آماده فيلم برداری را کارگردان از بالقوه به بالفعل درنمی آورد؛ بلکه اين کار را متخصصی انجام می دهد که در برابر فيلم نامه مسئوليت دارد. در بسياری اوقات اين وظيفه بر عهده خود فيلم نامه نويس است؛ فرد ديگری در کار نيست. همان طور که در فرانسه يک درام نويس يا ديالوگ پرداز برای سينما می نويسد، اما يک مؤلف به معنای دقيق کلمه خلاقی است که فيلمنامه آماده فيلم برداری فيلمش را می نويسد و هم زمان ساختار دراماتيک آن را تنظيم می کند.

او يک خالق است و در تکنيک های حرفه اش ماهر و خبره، که هيچ علاقه ای به کارگردانی ندارد (يا هنوز دارد اين علاقه را در خورد پديد می آورد يا دارد آن را از کف می دهد) پس، که ملاحظات کاری يا معضلات مادی فيلم برايش اهميت دارد. روشن است که در چنين مواردی کارگردان فيلم نامه ای را (گاهی يک روز قبل از فيلم برداری) تحويل می گيرد که در آن همه چيز تا کوچک ترين جزئيات از پيش تعيين شده و او فقط بايد فيلم نامه را به معنای دقيق کلمه تحويل دهد. چنين فردی را نمی توان به عنوان مؤلف پذيرفت.

در چنين موردی، کارگردانی به معنای واقعی اش اجرا می شود، يعنی ً عينا مانند تئاتر درخواستی صورت می گيرد و اجابت هم می شود. فقط مسئله کارگردانی بازيگران می ماند و کنترل گروه تکنسين ها. اين کاری است اغلب دشوار و ظريف، اما هيچ ربطی به خلاقيت به معنی واقعی کلمه ندارد؛ شايد شبيه کاری که رهبر ارکستر می کند، يعنی او تفسير خودش از پارتيتور موسيقی را ارائه می کند. به اين ترتيب می شود گفت که در اينجا بويی از خلاقيت به مشام می رسد.