دانلود کتاب شرح جامع تفسیر عرفانی و منظوم قرآن جلد هفتم اثر صفی علیشاه

هنگامی که موسی(ع) با خانواده خود از مدین به سوی مصر می رفت، در شبی بسیار سرد و تاریک و در حالی که راه را گم کرده بود، از دور آتشی می بیند و این آتش را، آن طور که از سیاق آیه برمی آید، تنها موسی دیده بود و غیر از او کسی آن را ندید). موسی(ع) به خانواده اش (که در اینجا، منظور دختر شعیب، همسر موسی است) می گوید: اینجا بمانید که من احساس آتشی کردم و آن را دیدم، به زودی از کنار آن آتش خبری می آورم و به راهنمایی آن راه را پیدا می کنم و با شعله ای از آن آتش می آورم تا هیزمی روشن نمایید و گرم شوید و گفته اند که در این زمان، همسر موسی که باردار بود، دچار درد زایمان شده بود و موسی سنگ و آتش زنه برداشت و هر چه آن دو را به هم می زد، آتشی از آنها برنخاست و از سر تیزی و تندی، سنگ و آتش زنه را به زمین زد و آنگاه آتشی را که به فرمان خداوند و به منظور جلب او به سوی خود روشن شده بود، از دور ملاحظه نمود. ۲- وقتی موسی(ع) به نزدیک آتش آمد ندا داده شد که پر خیر و برکت است آن کس که در آتش است (خدایی که قدرت و جلالش در آتش تجلی نموده و یا فرشتگانی که در آن آتش..