دانلود کتاب شرح مثنوی ملا هادی سبزواری جلد اول اثر دکتر مصطفی بروجردی

قال المولوی – قدس سره – بشنو از نی : مراد از نی مطلق روح قدسی آدمی است که مصداق دو نفخت فیه من روحی» و «قل الروح من امرربی» است. چه، روح قدسی از عالم امر و مجردات، بلکه نخبه عالم امر است. و بدن طبیعی از عالم خلق و عناصر و صفوه عنصریات است. و بودن روح قدسی در نشات سابقه مدلول کلام حق و اهل حق است – تصریحأ وتلمیحه و تلویحا ۔ بلکه اتفاقی است. اما کلام حق و اهل شرع، بر متتبعین کتاب و سنت پوشیده نیست. و اما کلام عرفا نیز مشحون است. حتی آنکه عارف را عارف گویند که معرفت أخیر ادراکین است که در میانه ذهولی متختل شده باشد. و روح آدمی عالم بود به عالمیین حق. و چون به این عالم آمده و همنشین طبیعت شد، ذاهل شد. و چون به عنایت حق تعالی اصلاح عمل کرد و به حرارت عشق نضبح بافت و از جزئیات به قلب رو بتافت و قرب به حق پیدا کرد باز به تعلیم حق عالم شد به مذهول «أتقوا الله ویعلم الله”
و اما حکما، پس از اشراقیون معروف است که به سبق ارواح قایلند حتی آنکه به رئیسشان افلاطون قدم نفس ناطقه را نسبت داده اند، وحدوث تعلقش را. ولی نه چنین است که اشراقیون به نحو کثرت و نفسانیت به سبق قایل نیستند بلکه به نحو وحدت عقلیه کلیه قایلند، که کینونت سابقه عقول کینونت سابقه نفوس است، و کینونت حقیقت کینونت رقیقه است. چه، تفاوت در مفهوم مشکک است به کمال و نقص، نه به تباین. چنانکه عارف هم چنین گوید: «منحد بودیم و…