دانلود کتاب ضد زندیون در دوره ساسانی و صدر اسلام اثر تورج دریایی

در دینکرد آمده است که بدعتگر «کلام دین را در یاد دارد، ولی در کردار به کار نمی آرد.» ولی گناه بزرگتر آنها این بود که «اصول شریعت را از آنچه آموزگاران نخستین مزدیسنی (فربودکیشان) آموخته اند به تأویل دگر گونه می سازند».۳
منصور شکی دانشمندی بود که درباره این گروههای بدعتگر بیشتر از هر محقق دیگری کار کرده بود و توانسته بود طرفداران مزدکیان را که خود را «درست دین» می نامیدند به دقت شناسایی کند و با استناد به دینکرد و متون عربی و فارسی درباره این گروه تحقیقات مهمی انجام دهد. در اینجا باید گفت که غیر از مزدک و درست دینان گروههای دیگری بودند که در اینجا فقط از آنها نام می بریم شهرستانی یک گروه از زرتشتیان را به نام «کیومرثیه» می خواند و این گروه که به نظر می رسد که آیینی آمیخته از آموزشهای سامی و زرتشتی داشتند، معتقدات خود را حتی پاک تر از زرتشت می دانستند و تعلیمات دینی خود را به کیومرث نسبت می دادند.۴
گروه دیگری نیز بوده اند که در متون پهلوی اشاراتی به آنها می شود و آنها را پلید می شمارند. این گروه از زرتشتیان نامی ندارند، ولی محل سکونت آنها در شمال فلات ایران بوده است که امکان دارد همان نواحی ری بوده باشد. در اوایل دوران اسلامی درباره این محل (دژ) که امکان دارد محل سکونت زراتشتروم، «همانند زرتشت، بوده باشد، مؤلفین عرب رهبر آنها را مصمغان می نامند که به پهلوی
مه مغان» یا «مغ بزرگ» می توان ترجمه کرد. به احتمال زیاد این گروه از موبدان نیز خود را از دستگاه دولتی به کنار کشیده بودند و درباره دین زرتشتی، خارج از آنچه حکومت در آن دست داشت مطالعه و تحقیق می کردند، اما درباره زند یا تفسیر اوستا از آنها اطلاعی در دست نداریم. یکی…..