دانلود کتاب مقامات حمیدی اثر عمرو بن محمود بلخی

مقامه، جمع مقامات است و مقامات ژهاد در مجلس ملوک معروف است که سخنانی میگفتند در پند و موعظت ملوک، و نیز به معنی «مجلس گفتن» و موعظه بر منبر یا بر سر انجمنها است که آنرا بعدها «تذکیر» یا «مجلس گوئی» مینامیدند، چه مجلس و مقام تقریبا به یک معنی است.
مقاماتی که ما در صدد آن میباشیم به معنی روایات و افسانه هائی است که کسی آنها را گرد آورده و با عباراتی مسجع و مقفی و آهنگ دار برای جمعی فرو خواند یا بنویسد و دیگران آنرا بر سر انجمنها یا در مجالس خاص بخوانند و از آهنگ کلمات و اسجاع آن که بسجع طیر وتغرید کبوتران و قمریان شبیه است لذت و نشاط یابند.
بدیع الزمان همدانی در اینکه نخستین کس که به زبان تازی مقامه نوشته کیست، خلافست. حریری در مقدمه مقامات خود، بدیع الزمان همدانی را مبتکر مقامه نویسی میشمارد، و دیگران نیز به متابعت وی این عقیده را تأئید کرده اند، لکن بعض دانشوران متأخر واضع اصلی مقامات را «ابن درید» متوفی به سال سیصد و بیست و یک میشمارند، و درین عقیده خود بروایت…..