دانلود کتاب طنز و طنزینه هدایت اثر دکتر همایون کاتوزیان

در ادبیات همه جوامع، طنز یکی از انواع و در عین حال یکی از ابزارهای ادبی بوده و هست که در سنت های ادبی ایران و فرنگ اشکال، ابزارها، معانی و اغراض و انگیزه های گوناگونی دارد که بر اثر تحول و توسعه و پیشرفت ادبی پدید آمده اند. با این تعریف، هزل و شوخی و مزاح و مطایبه و بذله گویی و تسخر (استهزا) و هجو، به درجات و اشکال، طنز شمرده شده یا از ابزار آن به حساب می آیند بد نیست که در صدر این مقال، پیش از اینکه شرح و تحلیل کوتاهی از طنز و انواع آن عرضه داریم، با سوال مهمی که بی شک هر آن به ذهن خیلی از خوانندگان متبادر خواهد شد برخورد کنیم. سوال این است که طنز “واقعی” چیست؟ آیا هر شوخی و مزاح و استهزا و حتی هجوی را می توان طنز خواند؟ آیا طنزی که به خاطر اغراض شخصی و فرو نشاندن آتش کینه و نفرت و انتقام گفته یا نوشته می شود طنز است؟ آیا طنزی را که در آن لغات رکیک یا مضامین مستهجن باشد می توان جزء ادبیات دانست؟ آیا هزلی را که هدف اجتماعی نداشته باشد و در جهت پیشبرد نظریات و مکاتب سیاسی یا تهذیب اخلاق و رفتار فردی و اجتماعی نباشد می توان طنز شمرد؟ یا درست برعکس….