کتاب تیستوی سبزانگشتی به نویسندگی موریس دروئون نویسنده فرانسوی در سال ۱۹۵۷ برای کودکان نوشته شده است.
کتاب تیستوی سبز انگشتی در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۵۲ با ترجمه لیلی گلستان از سوی سازمان انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد، این کتاب از سوی نشر ماهی نیز انتشار یافته است.
داستان این کتاب درباره پسرکی به نام تیستو است که درمی یابد انگشتانش خاصیت سبزکننده دارند. بذر هر گیاهی که با انگشتان تیستو تماس برقرار کند سبز می شود و به سرعت به گیاهی زیبا تبدیل می شود. تنها دوست و همدم او باغبان پیری ست به نام سبیلو که به تیستو می آموزد ویژگی منحصر به فرد انگشتان او می تواند تغییرات شگرفی در دنیای اطرافش ایجاد کند.
تیستو دست به کار می شود و با رویاندن گل و گیاه در بیمارستان، باغ وحش، زندان و محله فقیرنشینان، زشتی ها را به زیبایی بدل می کند. او با دستکاری در ادوات نظامی کارخانه پدرش در دهانه توپ ها و لوله تفنگ ها گل می رویاند و به این ترتیب از وقوع جنگ جلوگیری می کند.
در پایان داستان، مرگ سبیلو پرسش های بسیاری در ذهن تیستو ایجاد می کند که کسی نمی تواند به آن ها پاسخ بدهد. در نهایت تیستو نردبانی از گل می سازد و از آن بالا می رود تا به باغبان که می گویند در آسمان است بپیوندد.
