کتاب آذرباد مهرسپندان که توسط رهام اشه و شهین سراج ترجمه شده است در باب دانشمند و موبد موبدان دورهٔ شاپور دوم است. آذرباد مهراسپندان از واژهٔ «سپنته» مشتق است. گفته اند برای اثبات حقانیت دین زردشت در مقابل مبلغان مسیحی که کنستانتین پادشاه روم به مرزهای ایران فرستاده بود حاضر شد که ۹ من روی گداخته، بر سینهٔ وی ریزند. ..چنین کردند و بدو رنجی نرسید.
کلمات قصار و پندهایی به زبان پهلوی بدو منسوب است، به نام اندرزنامهٔ آذرباد مهراسپندان که جزء متون پهلوی در بمبئی به چاپ رسیده و آن نیز به نظم و نثر توسط محمدتقی بهار ترجمه شده است.
آذرباد مهرسپندان در حدود سال ۳۵۰ میلادی می زیسته و طبق آنچه در جلد پنجم معجم البلدان کتاب یاقوت حمودی ذکر شده است اهل شهر جور یا شهر گور یا فیروزآباد فعلی بوده است. پسرش زردشت مار سپندان و نوه او آذر باد بوده است. نوادگان ایشان تا ۴٫۵ قرن بعد از او موبد موبدان زردشت بوده اند. طبق آنچه یاقوت حمودی در کتاب معجم البلدان ذکر نموده است اهالی منطقه جبل انارویه از توابع شهرستان فیروزآباد از نوادگان این موبد زردشتی هستند.
خرده اوستا که قسمتی از مجموعهٔ اوستاست و شامل دعاها و سرودهای کوتاه آیینی زرتشتیان می شود را نیز آذرباد مهراسپندان تدوین کرده است.
