کتاب وقتی نیچه گریست اثر اروین.د یالوم، داستان خیالی از روابط بین فریدریش نیچه فیلسوف و یوزف بروئر یکی از بنیان گذاران علم روانشناسی است. نیچه و بروئر در دوره یکدیگر زندگی و کار می کردند، اگر چه هیچ شواهدی از ملاقات آن ها وجود ندارد، ولی اروین یالوم از این دو شخصیت برجسته کتابی منحصر به فرد نوشته است.
در کتاب، نیچه و بروئر نه تنها یکدیگر را ملاقات می کنند، بلکه جلسات شدید ذهنی نیز بین آن ها شکل می گیرد. این جلسات را بروئر ترتیب می دهد تا از این طریق با استفاده روش «گفتگو درمانی» که به تازگی کشف کرده است به درمان سردردهای شدید میگرنی نیچه بپردازد.
در ابتدا بروئر نیچه جوان را نمی شناخت، ولی او توسط زنی به نام «لوسالومه» که عشق فاجعه آمیزی با نیچه داشت، با فیلسوف آلمانی آشنا می شود. سالومه برای ترس از خودکشی نیچه به بروئر التماس می کند تا او را درمان کند. بروئر موافقت می کند، زیرا او به خوبی درباره ترس عشق و تنش های بعد از آن آگاهی دارد.
بروئر مدام تلاش می کند تا نیچه را به جلسات معاینه پزشکی خود بکشاند، ولی نیچه هرگونه تلاش او را برای ایجاد مکالمات شخصی نمی پذیرد. بروئر درک می کند که او با شخصی بسیار باهوش و خوددار طرف است و به راحتی نمی تواند وارد روح و روانش شود. در نهایت هر دو به توافق می رسند که بروئر تنها علائم فیزیکی نیچه را بررسی کند.
داستان کتاب بسیار روان و مجذوب کننده است و خواننده را در هزارتوی اندیشه نیچه می برد و درصدد آن است که شناختی هر چند مختصر از زندگی او به دست آورد. نویسنده کتاب اروین یالوم که خود نیز روانشناس است، در نگارش کتاب از بسیاری اطلاعات واقعی، از جمله نامه ها و خاطرات نیچه در داستان پردازی استفاده کرده است. او کتاب را در سال 1992 منتشر و آن را به یکی بهترین کتاب های روانشناسی تبدیل کرد.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
در سیزدهم ژوئن سال ۱۹۳۱ در واشنگتن دی سی به دنیا آمدم پدر و مادرم چندی پس از جنگ جهانی اول از روستای کوچکی به نام سلتس در روسیه نزدیک مرز لهستان به امریکا مهاجرت کرده بودند خانه ما در طبقه بالای مغازه خواربار فروشی والدینم در خیابان سیستون واقع شده بود در آن زمان شهر واشنگتن از مناطق جداگانه ای تشکیل می شد و من در قلب منطقه فقیر و سیاه پوست نشین آن زندگی می کردم
اروین د. یالوم روان پزشک اگزیستانسیال و نویسنده ی موفق آمریکایی است که در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۳۱ در یک خانواده ی یهودی در واشنگتن متولد شد. یالوم مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه جورج واشنگتن دریافت کرد و سپس تحصیلات خود در رشته ی پزشکی را در سال ۱۹۵۶ در دانشگاه بوستون به پایان رساند و پس از آن در سال ۱۹۶۰ در رشته ی روان پزشکی از دانشگاه نیویورک فارغ التحصیل شد. سه سال بعد و پس از گذراندن دوره ی سربازی، اروین یالوم در دانشگاه استنفورد به تدریس مشغول شد.
یالوم در طول زندگی حرفه ای خود در حوزه ی گروه درمانی پیشگام بوده و رویکردهای نوآورانه ای را برای کمک به افراد برای برقراری ارتباط و یافتن معنا در زندگی خود ایجاد کرده است. او همچنین درمورد روان درمانی اگزیستانسیال، که بر کمک به افراد برای رویارویی با اضطراب های وجودی زندگی، مانند مرگ و تنهایی تمرکز دارد، مطالب زیادی نوشته است. این مطالب در قالب کتاب های داستانی و غیرداستانی متعددی منتشر شده اند.
