کتاب قصه نویسی اثر رضا براهنی است که توسط نشر البرز منتشر گردیده است.
قصه نویسی از مدرن ترین آثار آموزش داستان نویسی به زبان فارسی محسوب می شود که دکتر رضا براهنی نویسنده و شاعر بزرگ معاصر، آن را به رشته ی تحریر درآورده است. با وجود این که از عمر کتاب قصه نویسی چیزی بیش از نیم قرن می گذرد، اما همچنان اثری خلاقانه و نوگرا به حساب می آید و بارها جهت تجدید چاپ، مورد ویرایش و بازبینی قرار گرفته است.
رضا براهنی در بخش اول کتاب قصه نویسی، به ضرورت نقد درباره ی قصه می پردازد و ویژگی های قصه نویس حرفه ای را با قصه نویس غیرحرفه ای مقایسه می کند. در ادامه با اشاره به علت های تاریخی پدیدار شدن قصه، اجزای آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و سپس به مقایسه ی قصه نویس و روزنامه نگار و قصه ی فرمایشی و اخلاق حزبی می پردازد و تعهد و مسئولیت های قصه نویس را در عصر شب بیان می کند.
در بخشی از کتاب که ساختمان قصه نام دارد، عوامل مختلفی نظیر تجربه، جدال، حادثه، نقش راوی، شخصیت، طرح و توطئه، زمینه، محیط یا فضا، لحن، سبک و الگو مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه ی کتاب با پدیده ی قصه ی روانی، و تفاوت های دید کلاسیک، رمانتیک و مدرن مواجه هستیم. بدیهی است که نویسنده در این کتاب به قصه نویسی در ایران نیز پرداخته و آثار صادق چوبک، صادق هدایت، جلال آل احمد، ابراهیم گلستان، علی اکبر دهخدا و محمدعلی جمال زاده را از نظرگاه های مختلف مورد نقد قرار می دهد که در این بین به صورت گسترده تر و ریزبینانه تری، آثار صادق چوبک را زیر ذره بین برده است.
کتاب قصه نویسی یکی از مدرن ترین کتاب های آموزش داستان نویسی در ایران و به زبان پارسی است. این کتاب، اثری نوگرا و نوآورانه به شمار رفته و در طول سال ها تجدید چاپ شده و مورد بازبینی و ویرایش قرار گرفته است. «قصه نویسی» اثری است که برای نخستین بار در ایران، ادبیت متن و ادبیات به عنوان تداوم زبان را مطرح می کند. نگاه مدرن و ساختارگرایانهٔ رضا براهنی در این کتاب، حاوی پیشنهادهای تازه ای در خوانش و آفرینش قصه در ایران است.
رضا براهنی در بخش اول به ضرورت نقد دربارهٔ قصه پرداخته و ویژگی های قصه نویس حرفه ای را با قصه نویس غیرحرفه ای مقایسه کرده است. در ادامه با اشاره به علت های تاریخی پدیدارشدن قصه، اجزای آن را تجزیه وتحلیل کرده و سپس به مقایسهٔ قصه نویس و روزنامه نگار و قصهٔ فرمایشی و اخلاق حزبی پرداخته و تعهد و مسئولیت های قصه نویس را در عصر شب بیان کرده است. در بخشی از کتاب که «ساختمان قصه» نام دارد، عوامل مختلفی نظیر تجربه، جدال، حادثه، نقش راوی، شخصیت، طرح و توطئه، زمینه، محیط یا فضا، لحن، سبک و الگو مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه با پدیدهٔ قصهٔ روانی و تفاوت های دید کلاسیک و رمانتیک و مدرن مواجه هستید.
نویسنده در این کتاب به قصه نویسی در ایران نیز پرداخته و آثار «صادق چوبک»، «صادق هدایت»، «جلال آل احمد»، «ابراهیم گلستان»، «علی اکبر دهخدا» و «محمدعلی جمال زاده» را از نظرگاه های مختلف نقد کرده است. او در این بین به صورت گسترده تر و ریزبینانه تری، آثار صادق چوبک را زیر ذره بین برده است. رضا براهنی (نویسنده و استاد داستان نویسی ایرانی) در بخش دوم این کتاب به تحلیل ساختارگرایانهٔ آثار «صادق چوبک» پرداخته است. رضا براهنی را شاید بتوان از معدود منتقدانی دانست که در گرماگرم شیوع رئالیسم سوسیالیستی در میان منتقدان و نویسندگان ایران، آثار چوبک را از منظری دیگر دید و بر توانایی چوبک به ویژه در رمان «سنگ صبور» صحه گذاشت.
