کتاب 12 قانون زندگی اثر جردن پیترسون است که توسط حامد رحمانیان و هادی بهمنی ترجمه و نشر نوین آن را منتشر کرده است. جردن پیترسون روان شناس بالینی اهل کانادا است که در سال های اخیر با تهیۀ ویدئو و انجام مصاحبه های زیادی در زمینه های سیاسی و اجتماعی، به چهره ای معروف تبدیل شده است.
جردن پیترسون برای نوشتن کتاب ۱۲ قانون برای زندگی از ترکیب تجربیات کلینیکی و حکایات الهام بخش زندگی شخصی اش سود برده است. او علاقه دارد که برای تاکید بیشتر بر«بودن» این کلمه را با حروف بزرگ بنویسد و در مورد «ظهور بنیادی، بیولوژیکی و غیر تصادفی حقیقت» صحبت کند. بیشتر قوانین او به مسئولیت های فردی و گرفتن تصمیماتی مربوط می شود که به فرد اجازه می دهد به صورت موثرتری زندگی کند.
پیترسون معتقد است هر کس باید ابتدا از درون و از ابعاد کوچکِ انتخاب های شخصی، اقدام به ساختن و بهبود کند و سپس به سمت سوالات بزرگتر اجتماعی و سیاسی حرکت کند. در این کتاب هر کدام از قوانین نویسنده را در یک فصل و به سبکی داستانی مطالعه خواهید کرد.
دکتر پیترسون با زبانی طنز، شگفت آور و آموزنده به ما می گوید که چرا دختران و پسرانِ مشغولِ اسکیت سواری را باید تنها رهایشان کرد، چه سرنوشت تلخی در انتظار آن هایی است که بیش از حد انتقاد می کنند و چرا هر وقت گربه ای را در خیابان می بینید، همیشه باید نوازشش کنید.
خواننده کشف می کند که هرکدام از 12 قانون پیترسون، در یک فصل و به سبکی داستانی توضیح داده شده که ترکیبی از تشرهایی مانند (جورابت را بالا بکش) و (صاف بایست) و… است. پیترسون علاقه دارد ه کلمه (بودن) را با حروف بزرگ بنویسد (برای تاکید بیشتر) و در مورد (ظهور بنیادی، بیولوژیکی و غیر تصادفی حقیقت) صحبت کند.
بیشتر قوانین او مربوط به مسئولیت های فردی و گفتن تصمیماتی می شود که به فرد اجازه می دهد که به صورت موثرتری زندگی کند. باید دوستان خود را عاقلانه انتخاب کنیم، فرزندانمان را با محبت تربیت کنیم، به خرد سنت احترام بگذاریم و غیره. او این نقطه نظر را مطرح می کند که هرکس باید ابتدا از درون و از ابعاد کوچک انتخاب های شخصی، اقدام به ساختن و بهبود کند و سپس به سمت سوالات بزرگتر اجتماعی و سیاسی حرکت کند؛ (اگر نمی توانید آرامش را در خانه خود برقرار کنید، چطور جرئت می کنید یک شهر را اداره کنید؟!)
سیستم عصبی خرچنگ چه چیزی را باید درباره صاف ایستادن (و شانه ها را عقب دادن) و موفقیت در زندگی به ما بگوید؟ چرا مصریان باستان مقامی را می پرستیدند تا عشق فراوان خود را به والاترینِ خدایان ابراز کنند؟ وقتی مردم خشمگین، متکبر و کینه جو می شوند، در چه مسیرهای هراس انگیزی پا می گذارند؟ دکتر پیترسون به طور گسترده ای سفر می کند و نظم، آزادی، ماجراجویی و مسئولیت را مورد بحث قرار می دهد؛ حکمت دنیا را در 12 قانون عملی و ژرف برای زندگی تلخیص می کند. کتاب 12 قانون زندگی چیزهای عادی مدرن علم، ایمان و طبیعت انسان را در هم می کوبد و در عین حال ذهن و روح خوانندگانش را دگرگون و بزرگ می گرداند.
جردن پیترسون روانشناس بالینی اهل کانادا است که در سال های اخیر با تهیه ویدئو و انجام مصاحبه های زیادی در زمینه های سیاسی و اجتماعی، تبدیل به یک چهره معروف شده است. او رک و اهل مجادله است.
«12 قانون زندگی»، کتابی است که از ترکیب توصیه های معقول نشات گرفته از تجربیات کلینکی مولف و حکایات الهام بخش زندگی شخصی اش؛ ذکر تجارب آکادمیک او در زمینه روان شناسی و بیان تاریخی و روشنفکرانه مجموعه متنوعی از «کتاب های مهم» ساخته شده است.
خواننده کشف می کند که هر کدام از 12 قانون پیترسون، در یک فصل و به سبکی داستانی توضیح داده شده که ترکیبی از تشرهایی مانند «جورابت رو بالا بکش» و «صاف بایست» و… است. پیترسون علاقه دارد که کلمه «بودن» را با حروف بزرگ بنویسد (برای تاکید بیشتر و در مورد «ظهور بنیادی، بیولوژیکی و غیر تصادفی حقیقت» صحبت کند.
بیشتر قوانین او مربوط به مسئولیت های فردی و گرفتن تصمیماتی می شود که به فرد اجازه می دهد که به صورت موثرتری زندگی کند. باید دوستان خود را عاقلانه انتخاب کنیم، فرزندان مان را با محبت تربیت کنیم، به خرد سنت احترام بگذاریم و غیره. او این نقطه نظر را مطرح می کند که هر کس باید ابتدا از درون و از ابعاد کوچک انتخاب های شخصی، اقدام به ساختن و بهبود کند و سپس به سمت سوالات بزرگ تر اجتماعی و سیاسی حرکت کند؛ «اگر نمی توانید آرامش را در خانه خود برقرار کنید، چطور جرات می کنید یک شهر را اداره کنید؟!»
در بخشی از کتاب 12 قانون زندگی، نوشدارویی برای بی نظمی می خوانید:
اگر تولید مردان تحصیل کرده در دانشگاه با کمبود مواجه شود، خانم های خواهان ازدواج هم مشکل بیشتری خواهند داشت. اولا خانم ها تمایل شدیدی دارند تا با افرادی که وضع شان خوب است و در رده های بالای سلسله مراتب قرار دارند ازدواج کنند. آن ها همسری را ترجیح می دهند که وضعیتی مساوی یا برتر با خودشان داشته باشد. این در فرهنگ های مختلف صدق می کند. اما این امر برای مردان صدق نمی کند و کاملا تمایل دارند با رده پایین تر از خود ازدواج کنند (همان طور که داده های پیو نشان می دهد)، اگر چه ترجیح می دهند همسرشان به نوعی جوان تر باشد. گرایش اخیر به سمت خالی کردن میان رده ها نیز افزایش یافته است، زیرا خانم های ثروتمند تمایل فزاینده ای به ازدواج با مردان ثروتمند دارند. به همین دلیل و به خاطر کاهش شغل های تولیدی پردرآمد برای مردان (از هر 6 مرد آمریکایی که در سن کار قرار دارد، یک نفر بیکار است)، هم اکنون انگار ازدواج برای اغنیا رزرو شده است. نمی توانم این موضوع کنایه آمیز و سیاه را جالب قلمداد کنم. ازدواج هم هم اکنون به یک کالای لوکس تبدیل شده است. چرا یک ثروتمند باید به خودش ظلم کند؟
چرا خانم ها یک همسر همکار و ترجیحا رده بالاتر می خواهند؟ قطعا می توان گفت که زیرا خانم ها پس از بچه دار شدن آسیب پذیرتر می شوند. آن ها در زمان لزوم، به یک فرد شایسته برای پشتیبانی از مادر و فرزند نیاز دارند. این یک رویکرد جبران کننده و منطقی است، اگرچه می تواند مبنای بیولوژیک هم داشته باشد. چرا یک خانم که تصمیم گرفته مسئولیت یک یا چند نوزاد را بپذیرد، به یک بزرگسال برای مراقبت نیاز دارد؟ خب، یک مرد بیکار یک نمونه ی نامطلوب است و مادر تنهایی که قیم بچه می شود، یک جایگزین نامطلوب است. کودکان در خانه هایی که پدر ندارند، چهار برابر فقیرتر هستند. بدین ترتیب مادران شان هم فقیر هستند. کودکان بدون پدر در خطر بیشتری برای مصرف مواد و الکل قرار دارند. کودکانی که با والدین مزدوج از نظر بیولوژیک زندگی می کنند، نسبت به کودکانی که یک یا هر دو والدین شان غیربیولوژیک هستند، کمتر افسرده و مضطرب و بزهکار هستند. کودکان در خانواده هایی که صرفا مادر یا پدر دارند، دو برابر بیشتر دست به خودکشی می زنند.
گرایش شدید به سمت نزاکت سیاسی در دانشگاه ها این مشکل را تشدید کرده است. صداهایی که علیه ظلم به پا خاسته اند، بلندتر به نظر می رسند، دقیقا به همان نسبتی که دانشگاه ها همسان تر یا حتی با گرایش بیشتر به سمت خانم ها شدند. اصولی کلی در دانشگاه ها شکل گرفته اند که به طور مستقیم علیه مردان هستند. این ها حوزه های مطالعاتی هستند که توسط ادعاهای پست مدرن نئومارکسیستی اشغال شده اند. این ادعاها می گویند که فرهنگ غرب به صورت ویژه یک ساختار بیدادگر بوده که توسط مردان سفید پوست و برای تسلط بر خانم ها (و سایر گروه های منتخب) و مأموریت آن ها ساخته شده است؛ تنها به خاطر همین تسلط و محرومیت موفق می شوند.
