کتاب داستان های ایران قدیم (متمم ایران باستانی) تالیف استاد حسن پیرنیا (مشیرالدوله) است که به تاریخ اساطیری ایران می پردازد. این کتاب نخستین بار در سال ۱۳۰۷ در مطبعه مجلس شورای ملی انتشار یافت.
مشیرالدوله پس از تالیف کتاب «تاریخ ایران باستان» که تاریخ ایران از دوره تاریخی جدید، شامل مادها تا ساسانیان بود، ترغیب شد تا درباره تاریخ اسطوره ای ایران نیز کتابی تالیف کند.
«خطوط برجسته داستان های ایران قدیم» با ذکر مدارک و نتیجه سنجش و استنباطات، نخستین تالیف مستقل ایرانی و مستند درباره تاریخ پیش از ایران به شمار می آید که مولف در این کتاب می کوشد، اثبات کند داستان های مربوط به تاریخ روزگار نخستین ایران زمین افسانه و اسطوره صرف نیستند و ریشه در حقایق تاریخی و واقعی دارند.
این کتاب در چهار فصل گردآوری شده است:
- فصل نخست آن شامل پنج بخش است که روایت ها و داستان های قدیم درباره خلقت جهان، نخستین انسان(کیومرث)، مشی و مشیانه، سلسله پیشدادیان، سلسله کیانیان، اسکندر، اشکانیان و ساسانیان را در برمی گیرد. بخش نخست درباره کیومرث، هوشنگ، تهمورث، جمشید، ضحاک، فریدون، منوچهر، نوذر، زاب و گرشاسب است. بخش دوم نیز به سلسله کیانیان شامل کیقباد، کیکاوس، کیخسرو، لهراسب، گشتاسپ، بهمن، همای، داراب و دارا می پردازد. در بخش های بعدی به ترتیب، اسکندر، اشکانیان و ساسانیان شرح داده می شود.
- فصل دوم مدارک و اسناد تاریخی داستان های قدیم است .
- در فصل سوم به سنجش داستان ها و مقایسه آن ها با تاریخ پرداخته شده است و شامل پنج بخش است که از عهد بسیار قدیم تا منوچهر، از منوچهر تا کیقباد، از کیقباد تا گشتاسپ، از گشتاسپ تا مرگ دارا دربرمی گیرد و دیدگاه هایی درباره داستان ها مطرح می کند.
- فصل آخر نیز کلیاتی درباره قرون قبل از تاریخ از جمله ورود آریایی های ایرانی به فلات ایران، مذهب، شکل حکومت، خانواده، طبقات، تمدن و اخلاق را بیان می کند.
