کتاب موش ها و آدم ها، رمانی نوشته ی جان اشتاین بک است که اولین بار در سال 1937 به چاپ رسید. این رمان شناخته شده از اشتاین بک به داستان هیجان انگیز دو انسان بیگانه می پردازد که در تلاشند تا جایگاه خود را در دنیایی بی رحم بشناسند. جورج و دوستش لنی، دوره گردانی به دنبال کار هستند به جز یکدیگر و آرزویی بزرگ، هیچ چیز در این دنیا ندارند؛ آرزوی این که یک روز، زمینی متعلق به خودشان را داشته باشند. آن ها درنهایت در مرزعه ای در دشت سالیناس مشغول به کار می شوند اما رویاهایشان به باد می رود چرا که لنی، قربانی قدرت خود می شود. رمان موش ها و آدم ها با پرداخت به موضوعاتی جهانی مانند دوستی و نشان دادن چگونگی زندگی افراد تنها و طردشده در آمریکا، در طول سال های متمادی نام خود را به عنوان یکی از برترین و پرطرفدارترین آثار اشتاین بک مطرح کرده است.
داستان کتاب موش ها و آدم ها در سال های رکود آمریکا اتفاق می افتد و قسمتی از این کتاب براساس خاطرات نویسنده نوشته شده است. جرج میلتون و لنی اسمال دو دوست هستند که در آخور اسب ها مهتری می کنند و از این طریق زندگی خود را سپری می کنند. این دو دوست ویژگی های بسیار متفاوتی دارند و آرزوی قدیمی هر دویشان خریدن جایی است که بتوانند در آن خرگوش پرورش دهند.
لنی از دوران کودکی از نوازش چیزهای نرم خوشش می آید و زور زیادی دارد اما خیلی باهوش نیست؛ به همین دلیل دچار دردسر می شود. او هنگامی که زن پسر ارباب، کرلی، از او می خواهد موهایش را نوازش کند ناخواسته زن می کشد و از ترس فرار می کند. کرلی عصبانی با مردانش سعی دارد لنی را پیدا کند. جرج هم برخلاف قسمش که قرار بود از لنی پشتیبانی کند در این شرایط به گروه پیوسته پیوست و دنبال لنی می گردد. جان اشتاین بک به بهانه ی معرفی این دو شخصیت تصویری روشن و واضح از زندگی کارگران فصلی و پاره وقت در مزارع و کشتزارها در دهه ی ۱۹۳۰ آمریکا برای ما ترسیم می کند، تصویری که در عین شفافیت در توده ای از کسالت و غبار فرورفته است.
کتاب موش ها و آدم ها برنده ی جایزه نوبل ادبیات نیز شده است. نام این داستان از سروده رابرت برنز بر گرفته شده است. سه اثر قوی جان اشتاین بک در اواخر سال های ۱۹۳۰ بر روی طبقه کارگری کالیفرنیا تمرکز کرده بود: در جنگی مشکوک، موش ها و آدم ها، و کتابی که توسط خیلی ها بهترین اثرش شناخته شد، یعنی خوشه های خشم.
جان ارنست اشتاین بک جونیور در سال ۱۹۰۲ در کالیفرنیا متولد شد. او یکی از شناخته شده ترین و پرخواننده ترین نویسندگان قرن بیستم آمریکا و همچنین یکی از مهم ترین نمایندگان مکتب ادبی ناتورالیسم در دنیا می باشد. از بهترین آثارش می توان به خوشه های خشم اشاره کرد. پدر او خزانه دار و مادرش آموزگار بود. بعد از تحصیل ادبیات انگلیسی در دانشگاه استانفورد، در سال ۱۹۲۵ بی آنکه تحصیلش را تمام کند دانشگاه را رها کرد و به نیویورک رفت. در این شهر شروع به خبرنگاری کرد و بعد از دو سال به کالیفرنیا برگشت. مدتی به عنوان کارگر ساده مشغول به کارشد و به همین دلیل با مشکلات کارگران آشنا شد. بعد از آن نگهبانی از خانه ای را قبول کرد که به او وقت کافی برای نوشتن و خواندن می داد. زمانی که جهان شروع به مدرن شدن کرد و وسایل جدید کشاورزی جایگزین بیل و گاوآهن می شد، او در اندیشه ی غم و درد و رنج آنان بود.
جان اشتاین بک نخستین اثرش جام زرین را در سال ۱۹۲۹ نوشت. نگاه انسان دوستانه او به جهان پیرامون و چهره ی رنج کشیده ی خودش سبب درخشش او در نوشتن آثاری چون موش ها و آدم ها و خوشه های خشم شد.
جان اشتاین بک در سال ۱۹۶۲ برنده جایزه ی نوبل ادبیات شد. مشهورترین آثار او موش ها و آدم ها و کتاب برنده جایزه پولیتزر، خوشه های خشم هستند که هردو نمونه هایی از زندگی طبقه کارگر آمریکا و کارگران مهاجر در دوره رکود بزرگ را نشان می دهند.
در اولین کتاب مجموعه داستان های کوتاه خود به نام «دشت های سبز آسمان» که در سال ۱۹۳۲ به چاپ رساند به تشریح شرایط سخت و دشواد جامعه ی کشاورزان و مزدبگیران جنوب کالیفرنیا اشاره می کند. از سویی دیگر او به صورت مستقیم شروع به همکاری با دنیای سینما کرد و در این هنر نیز در مقام نویسنده فیلمنامه، تاثیر بزرگی بر جامعه گذاشت. آخرین کتاب های جان اشتاین بک شامل پنجشنبه شیرین، یک تقلید، روزگاری آن جا جنگی بود، زمستان نارضایتی ما، سفرها با چارلری برای کشف آمریکا، آمریکایی و آمریکایی ها. جان اشتاین بک در سال ۱۹۶۲ جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد و در سال ۱۹۶۸ درگذشت.
